بیسکویت های دایجستیو که اصطلاحا به بیسکویت های نیمه شیرین شناخته می شوند از اسکاتلند نشات گرفته اند . دایجستیو اولیه توسط دو پزشک انگلیسی در سال 1839 برای کمک به هضم غذا تولید شدند . اصطلاح “دایجستیو” از این باور گرفته شده است که این خوراکی به دلیل استفاده از بی کربنات سدیم هنگام اولین تولید ، دارای خاصیت ضد اسیدی بودند. از نظر تاریخی ، برخی از تولید کنندگان از عصاره مالت دیاستاتیک استفاده می کردند تا برخی از نشاسته هایی که قبل از پخت در آرد وجود داشته را بتوانند هضم کنند .
در گذشته بی‌کربنات سدیم، برای رفع نارسایی‌های گوارشی به مواد غذایی اضافه می‌شد. بنابراین در زمان اختراع این نوع از بیسکویت، این‌طور تلقی شد که این بیسکویت‌ها خواص گوارشی بی‌کربنات سدیم را دارا هستند. اما این حقیقت بعدها از نظر علمی رد شد. زیرا بی‌کربنات در فرآیند پخته و خشک شدن بیسکویت، خاصیت دایجستیو خود را از دست می‌دهد. اما نگران نباشید! سبوس گندم موجود در آرد این بیسکویت، بی‌وفایی بی‌کربنات را جبران کرد تا دایجستیو همچنان دایجستیو بماند و مسمای اسمش از بین نرود.

بیسکویت دایجستیو معمول شامل آرد گندم درشت قهوه ای (که به آن بافت و طعم متمایزی می بخشد) ، شکر ، عصاره مالت ، روغن نباتی ، غلات کامل ، عوامل افزایش دهنده (افزایش حجم و نمک) است. آب پنیر خشک ، بلغور جو دوسر ، شیر بدون چربی کشت شده و امولسیون کننده هایی نیز ممکن است در برخی از انواع اضافه شود.
سبوس گندم موجود در بیسکویت دایجستیو علاوه بر سودمندی برای دستگاه گوارش و کمک به فرآیند هضم، سرشار از ویتامین‌های گروه B و پروتئین است و نقش مهمی در حفظ سلامت سیستم عصبی و تقویت سیستم ایمنی بدن دارد.
یک بیسکویت دایجستیو به طور متوسط حدود 70 کالری دارد ، اگرچه گاهی اوقات با توجه به عواملی که در تولید آن وجود دارد ، این مقدار متفاوت است.
بیسکویت های دایجستیو در انگلستان اغلب با چای یا قهوه خورده می شوند. اغلب ، بدلیل بافت این بیسکویت ، هنگام خیس شدن ، بیسکویت درون چای ریخته می شود و به سرعت خورده می شود. بیسکویت های دایجستیو یکی از 10 بیسکویت برتر در انگلستان برای مصرف در کنار چای هستند.
استفاده از دایجستیوها در تهیه غذا برای تهیه پایه کیک های پنیری و دسرهای مشابه نیز بسار محبوب است .

با بیسکوتو بساز خاطراتتو